Podejrzanym być

W pubie istne szaleństwo. Mimo kolejnej podwyżki (sam w to nie wierzę, ale kieliszek najpodlejszego wina, które w sklepie spożywczym Szanowne Państwo z pewnością znajdzie gdzieś pomiędzy półką z octem i kiszonymi ogórkami, kosztuje funtów 5 i jeszcze 10 pensów!) ludzi cała masa. Zgodnie ze świecką tradycją, trzeba się przecież przedświątecznie sponiewierać w gronie koleżeństwa z biura. Ot, taki wyspiarski zwyczaj.

Ludzie piją więc jakby więcej i jakby bardziej zróżnicowanie (Dwie panie zaczynają od butelki octu, znaczy białego wina, potem zamawiają dwa piwa, nieco później dwie wódki z colą, a na deser dwie tequile. Koniec? Ależ skądże znowu! Teraz jeszcze dwa kieliszki wina czerwonego i dwie podwójne wódeczki. Jedna pani chciałaby jeszcze, ale pani druga wykonuje właśnie urocze pierdolnięcie na parkiet. Zaniemogło biedactwo. Świąteczne party jednak zobowiązuje! Łyk świeżego, dość mroźnego o tej porze powietrza, i nasza dzielna zawodniczka wraca do walki. Zuch!). Dzieje się więc, oj dzieje. Także po drugiej stronie baru.

Na tablicy ogłoszeń pani kierowniczka wywiesiła właśnie groźne ogłoszenie. W ciągu ostatnich czterech tygodni z pubowych magazynów zginęło:
- 17 butelek wódki
- 9 butelek najdroższego czerwonego wina
- 2 butelki szampana
- 10 butelek truskawkowego cidra
- 61 litrów soku jabłkowego (tak, 61 litrów!)
- 60 paczek chipsów

Pani kierowniczka była łaskawa wielkimi literkami dodać, że wszyscy są podejrzani. Że zabawa się skończyła, że policja już powiadomiona, że kat topór ostrzy. W drodze są najlepsi specjaliści. Lada chwila nasz pub odwiedzą Inspektor Gadżet oraz Inspektor Clouseau. Porucznik Borewicz i detektyw Rutkowski także są w pełnej gotowości.

Z kolegą Filipem, portugalskim kucharzem który w pubie pracuje już lat dziewięć, zaśmiewamy się z obwieszczenia pani kierownik niemal do łez. Śmiejemy się, ale trochę nam smutno, że ten, co zorganizował to wielkie przyjęcie nie zechciał nas jednak zaprosić. Może następnym razem?