Pani T.

Ostatnio miałem chandrę. Mówią, że na chandrę dobry jest pub. Dwa razy nie trzeba mi powtarzać…

Pub był więcej niż uroczy. Chociażby dlatego, że połączony był (znaczy jest nadal) z niewielkim teatrem. Lubię takie miejsca. Na ścianach stare fotografie aktorów, nad barem teatralne reflektory, na półce zaś żubrówka.

Wszedłem tam tylko na jedno piwo. No, ale kiedy przyuważyłem trunek z kuszącym źdźbłem trawy, zostałem na nieco dłużej. A jak zostałem, to i poznałem Panią T.

Pani T. (wszyscy mówią na mnie „T.” – powiedziała) przedzierała bilety na rozpoczynające się właśnie przedstawienie, a ja poiłem chandrę kolejną szklaneczką swojskiego trunku. No i tak się poznaliśmy.

Z każdą kolejną szklaneczką, mój angielski stawał się lepszy i jeszcze lepszy bardziej. Znaczy się odnalazłem najefektywniejszy sposób nauki. T. polskiego uczyć się nie chciała. Pewnie dlatego, że nie piła żubrówki. Ma czego żałować.

I to w zasadzie tyle.