Dzieci

No i znowu wybrałem się z panną Oliwą na Wesoły Dzień Dziecka do Laxton Hall. No i znowu oko nadwyrężyłem i znowu szpital odwiedzić musiałem. Stąd i moja chwilowa tu nieobecność. Ale po kolei.

Nieco ponad osiemdziesiąt mil na północ od Londynu, wśród pięknych lasów i pół hrabstwa Northampton znajduje się miejsce szczególnie bliskie sercom wielu Polaków – Laxton Hall. Od ponad trzydziestu pięciu lat funkcjonuje tu polski Dom Spokojnej Starości, a rozległe tereny tej zabytkowej posiadłości są gospodarzem wielu niezwykłych imprez. W sobotę, 20 czerwca to jakże spokojne miejsce zmieniło się w najbardziej radosne i rozbawione miejsce w tej części Anglii. Ponad 2300(!) polskich dzieci uczestniczyło w szóstej już edycji Wesołego Dnia Dziecka (o tym, że Polaków na Wyspach siła, oj siła, najlepiej pokazują liczby: 6 lat temu na imprezę do Laxton Hall przyjechało 450 dzieci, w tym roku – już pięciokrotnie więcej!).

W tegorocznej zabawie uczestniczyliśmy również i my. Oliwa, podobnie jak w roku ubiegłym, piszczała, skakała, wierzchowca dosiadała. Jej papa zaś, jak na Wesoły Dzień Dziecka przystało, cieszył się zakupionym dzień wcześniej nowym obiektywem i pstrykał, pstrykał, pstrykał. Pstrykał tak intensywnie, że w poniedziałek kolejny raz odwiedzić musiał Moorfield Eye Hospital. Oko lewe, zgodnie z nową świecką tradycją, zmieniło się w opuchłą czerwoną bulwę. Przesympatyczna pani doktor zbadała, maści na 3 miesiące przepisała. Czy tym razem będzie to ostatnia tam wizyta? Chciałbym w to wierzyć, ale Jaro z miasta stołecznego Warszawa powiedział mi właśnie, że będąc niemowlęciem włożył w oko swojej ukochanej mamy … smoczek. Było to ładnych lat 30 temu, a mamie do dziś tamta smocza kontuzja się odnawia…

Wróćmy jednak do Wesołego Dnia Dziecka. W tym roku sporo emocji towarzyszyło spotkaniu drużyn piłkarskich księży i dyplomatów. W regulaminowym czasie gry padł remis 4:4. W rzutach karnych lepszym opanowaniem i skutecznością wykazali się już duchowni, którzy przy żywiołowym wsparciu kibiców wygrali 4:1. Amen.