Szumią jodły na gór szczycie…

… kocham disco ponad życie – śpiewali moi ulubieńcy w programie KOC. Dziś ową pieśń nuciłem i ja, bowiem tuż po lekcjach panna Oliwa ruszy w tany na szkolnej dyskotece.

Jak na troskliwego ojca przystało, pokazałem córce kilka podstawowych kroków, obrotów i podskoków. Oliwa nie podzielała jednak mojego tanecznego entuzjazmu; co więcej ośmieliła się nawet podważyć moje dyskotekowe umiejętności! Ach gdyby dziecko tylko wiedziało jak tymi gibkimi biodrami i kocimi ruchami czarowało się przed laty dziewczęta w rodzinnych stronach. Piękne to były czasy, oj piękne…

Co zaś się tyczy Komicznego Odcinka Cyklicznego to właśnie znalazłem w Internecie kilkanaście jego odcinków! Jakość dźwięku i obrazu może i nienajlepsza, ale za to jaka jakość humoru! No i kiedy człowiek porówna to sobie z tym, co obecnie serwuje TVP w dziecinie tzw. humoru no to, powiedzmy szczerze, skala porównawcza kończy się niebezpiecznie szybko.

Niedawno czytałem w „Zwierciadle” felieton Wojciecha Młynarskiego, który twierdzi, że telewizja publiczna zabiła kabaret. Te wszystkie masowe chałtury – kabaretony w Opolu, Kołobrzegu i dziesiątkach innych miast – serwują rozrywkową papkę trzeciej, a może i czwartej kategorii. Trudno z Młynarskim Wojciechem się nie zgodzić, zwłaszcza, gdy człowiek próbuje obejrzeć kabarety w TVP. Próbuje jest tu najwłaściwszym słowem, bo poza Andrzejem Poniedzielskim, Arturem Andrusem i Hrabi – których to artystów pokazuje się niewiele (zawyżają poziom, czy jak?) – nie ma na kogo patrzeć. O śmianiu się już nawet nie wspomnę.

No to może żarcik na koniec, co by nie było tak smutno:
Przychodzi baba z urwanym uchem do straganu, krew się leje, pryska naokoło:
- Pani mi da jeszcze jedną siatkę, bo mi się ucho urwało...