Radości ciąg dalszy, czyli dźwięki na dobrą noc

No nie ochłonąłem proszę ja Szanownego Państwa. Znakomite nagłośnienie, wspaniałe wizualizacje, urocze oświetlenie. A przede wszystkim muzyka, muzyka i jeszcze raz muzyka. No i ten głos pana Jona Bora.

A małżonka osobista drogą zakupu nabyła na deser elegancką koszulkę. TataOliwki miał chrapkę na bluzę z kapturem, ale – powiedzmy to otwarcie, powiedzmy to szczerze – tekstylia były nieco za małe. Właśnie rozmiarów pani żony tudzież panny Oliwy. Zdaje się, że na tej Islandii to chyba żyją same małe ludziki. Ale za to jakie zdolne!

Po wczorajszym koncercie mam też mocne postanowienie zakupu podręcznego aparatu fotograficznego. Takiego, co się da schować w kieszonce. Bo mój obecny w kieszonce schować się za cholerę nie chciał.

Nie będzie więc fotek z wczorajszej uczty. Będzie za to pieśń „Inní mér syngur vitleysingur” zarejestrowana w tutejszej Westminster Hall w czerwcu roku bieżącego. Smacznego!