Kobieta na poczcie: Ro-mecz-ku! Przy-jazd nie-ak-tu-alny! Ca-łuję! Rysiek.
Miś (do Oli): Bardzo żałuję. Nie chodzi mi o mnie... Chciałem żebyś zagrała u Romka.
Ola: Misiu! Misiu, wymyśl coś! Ty jesteś taki mądry!
Kobieta na poczcie: Nie mogę wysłać tej depeszy! Nie ma takiego miasta - Londyn! Jest Lądek, Lądek Zdrój, tak...
Miś: Londyn - miasto w Anglii.
Kobieta na poczcie: To co mi pan nic nie mówi?!
Miś: No mówię pani właśnie.
Kobieta na poczcie: To przecież ja muszę pójść i poszukać, zobaczyć gdzie to jest. Cholera jasna...
*** Jaki będzie ów blog? Pojęcia większego nie mam. Na pewno jednak znajdzie się tu co nieco o: a/ Londynie (bo taki tytuł byłem obrałem) b/ Polakach (bo jakoś tu, nad Tamizą, dużo nas, oj dużo) c/ Moich z aparatem zmaganiach d/ Oliwce (bo to moja muza, nie tylko zresztą fotograficzna) Dziękuję za wypowiedź pierwszą. Niestety nie ostatnią. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dawno nie byłem w żadnym sklepie z płytami. A skoro nie byłem od dawna, to i bardzo boję się znowu tam zajrzeć (ot, pomieszana filozofia). Wiem bowiem, że jak już tam zajdę, to – ku rozpaczy małżonki osobistej – z pustym plecaczkiem nie wyjdę…
Wśród albumów, które z pewnością w wysłużonym plecaczku się wówczas znajdą, będzie i ten nagrany przez panią Karin Anderson. Pani Karin, urywająca się pod pseudonimem Fever Ray, wydała właśnie swój pierwszy solowy album (wcześniej wespół z bratem Olefem wydała płyt cztery; no ale wtedy jako duet „The Knife”). No dobrze, pora na dźwięki. „When I Grow Up”, rok 2009. Smacznego!
Urodziłem się nad Wisłą, w Grudziądzu w punkrockowym roku 1977. Dziś mieszkam i pracuję nad Tamizą, w Londynie, czyli takim mieście w Anglii. Dziękuję za wypowiedź.
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz