Chmury gola!

Nieco ponad osiemdziesiąt mil na północ od Londynu, wśród pięknych lasów i pól malowanych zbożem rozmaitem, wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem; gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała, tam właśnie, a dokładniej rzecz ujmując – w hrabstwie Northampton znajduje się Laxton Hall. Od ponad trzydziestu lat funkcjonuje tu polski Dom Spokojnej Starości, a rozległe tereny tej zabytkowej posiadłości są gospodarzem wielu niezwykłych imprez.

Wybieram się tam ponownie w najbliższą sobotę. Polska Macierz Szkolna organizuje bowiem Dzień Dziecka z opóźnionym zapłonem. Późno, bo późno, ale zdążyłem już się przyzwyczaić do dość osobliwych zwyczajów polskiej emigracji (zwłaszcza jej starszych wiekiem przedstawicieli). Spotkania opłatkowe w marcu, a wielkanocne na ten przykład w maju – ot, pierwsze z brzegu przykłady. Dzień Dziecka 21 czerwca w ogóle mnie więc nie dziwi (uczciwie przyznam, że pośpiech organizatorów nawet nieco mnie zaskoczył; biorąc pod uwagę przywołane już „zgranie” z kalendarzem można było sądzić, że dzieci do Laxton Hall zaprosi się w sierpniu…).

Laxton Hall jest doprawdy przepiękne. Ta zabytkowa posiadłość z XVII zajmuje blisko 100 akrów zieleni! Żonka w sobotę pracuje, ale mam nadzieję, że pojadę tam z Oliwą. Oby tylko nie lało jak w roku ubiegłym.

A zdjęcie z meczu z chmurami zrobiłem właśnie tam, w Laxton Hall. Jakieś takie adekwatne zupełnie do szwajcarsko-austriackich mistrzostw i naszego, biało-czerwonego, tam uczestnictwa. Miało być cudnie, porywająco, olśniewająco; nieziemsko wręcz. A było jakby ciut inaczej. Z małej chmury duży deszcz. Czy jakoś tak odwrotnie nawet…