Serdeczności wszelakie

No i stało się. Uroczy rok 2008 dobiega końca. Proszę się jednak zbytnio nie zrażać – podsumowań żadnych nie będzie.

No bo co tu wymieniać? Najlepszy film roku? A może najlepszą płytę? Najlepiej zmrożoną butelkę żołądkowej gorzkiej? Czy też najbardziej urodziwą przemowę panny O.? Nic z tych rzeczy moi mili.

Rok był – jak się już było napisało – uroczy. Zdrowie bliskim dopisuje więc zmartwień większych nie posiadam. Czasami sam łapie się na jakimś tam narzekaniu, marudzeniu, nosem kręceniu. My, Polacy owe biadolenie mamy już chyba we krwi. A mieć powinniśmy zasadniczo – panie raczą wybaczyć – w dupie. Daleki jestem od przytaczania łzawych tudzież mrożących krew w żyłach historii, ale wystarczy zerknąć choćby i pobieżnie do Pani Internetowej, by przekonać się, z jakimi problemami muszą sobie radzić inni ludzie. Wczoraj na ten przykład spotkałem kolegę. Pytam: „Jak minęły święta?”. Kolega: „Eee... takie jakieś nijakie”. Po chwili ten sam kolega dodaje: „Kurwa. Jak wielu ludzi na świecie chciałoby mieć chociaż takie nijakie święta”. Koniec opowieści.

Zdrowia Państwu życzę. Bo – jak mawia Tym Stanisław – jak jest zdrowie, to i cała reszta też jest.

***
A obrazkowo coś na lekkie ogrzanie. Za oknem mroźno, za oknem chłodem wieje. Niech więc chociaż obrazki rodzinne ogrzeją i otuchy na Rok Nowy dodadzą! Nam wszystkim. Darz bór!