Lody dla ochłody

W Londynie trzydziestostopniowe upały. Tacie Oliwki nie chce się prawie nic. Prawie, bo zimnego piwa zasadniczo bym nie odmówił.

Wczoraj porą wieczorową nawiązałem kontakt telefoniczny z osobistą małżonką i córką również jedyną. Dziewczyny zażywają słonecznych kąpieli, leżą do góry pępkiem, a dla orzeźwienia wskakują do akwenu (jak mówi pani w telewizorze – akwenu wodnego). Kanikuła aż miło posłuchać!

Jest tak gorąco, że klawiatura rozkleja się pod paluchami. Jestem pełen podziwu dla pani Tereni – mamy Oli, i pani Lidki – mamy Oli, które były nas nawiedziły i po Londynie z nieletnim Radkiem (bratkiem Oli) dziarsko biegają. Młode dziewczyny, to i biegają. Tata Oliwki zaś po ciężkim tygodniu pracy oddawał się błogiemu nicnierobieniu. Lenistwo było na tyle wielkie, że wczorajszy poranny posiłek skonsumowałem poza za domem. Typowe angielskie śniadanie, wersja jednakowoż vege (znaczy bez bekonu i kiełbasy). Co mi pani sympatyczna podała? Fasolkę w pomidorach, jajecznicę, pieczarki, sojową kiełbasę (A co! Nie stoi przecież w mądrych księgach, że kiełbasa musi być wyłącznie z mięsa, prawda?) i dwa takie jakieś bliżej nie określone w wyglądzie, smaku i nazwie smażone placki. Do tego obowiązkowa kawa. No istna rozpusta.

A dzisiaj rano trafiłem na kierowcę-figlarza. Żar z nieba, a ten nasz wesoły nicpoń ogrzewanie w autobusie był włączył. Szkoda tylko, że jechałem tak krótko, bo w pełni nie mogłem docenić tego wybornego żarciku. Część pasażerów na poczuciu humoru pana kierowcy jednak się nie poznała. Syczeli, krzyczeli, podskakiwali na rozgrzanych siedzeniach, no i „kurwowali” z zacięciem. Ot, radosny początek tygodnia w mieście na literę L.

Panna Oliwa powiedziała mi wczoraj, żebym się nie martwił i że ona do mnie wróci. No to się nie martwię.

Na zdjęciu: Chwil kilka przed wyjazdem. Ulubione owoce Oliwy, zmrożone nie wstrząśnięte.