Wycieczka

Żonka w pracy (znowu!) więc myszy harcują. Niecała godzina jazdy pociągiem i już byliśmy na miejscu. Sevenoaks, 20-tysięczne miasteczko było celem naszej wczorajszej podróży.

Najsampierw uczestniczyliśmy w Dniu Otwartym nowej polskiej szkoły. Wszystko wskazuje na to, że właśnie tam panna O. będzie pobierała nauki mowy ojców. I choć w Londynie działa kilkanaście tzw. szkół sobotnich (Polskie Szkoły Przedmiotów Ojczystych), to jednak pozostawiają one, przynajmniej dla mnie, wiele do życzenia. Od ponad pół wieku kontrolę nad nimi sprawuje Polska Macierz Szkolna i tu właśnie leży pies pogrzebany. Wielu członków tej organizacji mentalnie tkwi, niestety, jeszcze w latach 50-tych ubiegłego wieku. W czasach, kiedy polska emigracja tworzyła zwartą, a co najważniejsze – bardzo prężną i aktywną grupę. Czasy się zmieniły, ale nie wszyscy to zauważyli. Bogoojczyźniane zapędy są mi wyjątkowo dalekie. Radiomaryjna retoryka tym bardziej. Nie chciałbym więc, by pannę O. polewano takim stęchłym sosem. Dlatego myślę o szkole w Sevenoaks, którą prowadzić będą ludzie młodzi, otwarci, niezależni od Polskiej Macierzy Szkolnej, wolni od myślenia kategoriami „Polska Chrystusem narodów”…

Po szkolnej zabawie, którą Oliwa opuszczała z licem przyozdobionym aniołkowym malunkiem, udaliśmy się jeszcze na kilkugodzinny spacer. Urocze, zadbane uliczki. Bez tłoku, bez hałasu, bez zabieganych ludzi – czyli idealne przeciwieństwo Londynu. No i trafiliśmy jeszcze do „Knole” – tysiąchektarowego parku na skraju miasteczka. Sarny i jelenie na wyciągniecie ręki – dosłownie! Panna O. omal nie zemdlała z zachwytu. Biegała za zwierzyną parzystokopytną, karmiła trawą, ba, nawet i dyskutowała. Radość pierwszej wody.

A w drodze powrotnej, już w pociągu, zrobiłem Oliwie zdjęcie, od którego oczu oderwać nie mogę. Może dlatego, że w odbiciu szyby pojawiła się druga panna O. A wiadomo nie od dziś – co dwie Oliwy, to nie jedna...